Hvað með afsölin fyrir bílunum?

Úr fréttinni:„Viðskiptavinir SP-fjármögnunar fá endurreiknaða reikninga 1. nóvember næstkomandi vegna lánasamninga hjá fyrirtækinu en þeir voru frystir frá og með málsmeðferð Hæstaréttar í sumar."

Viðskipta„vinir" SP og annarra fjármögnunarfyrirtækja ættu að fá afsalið fyrir bílunum þar sem Hæstiréttur úrskurðaði að kaupleigusamningur væri ekki leigusamningur heldur lánssamningur. Einnig eigið þið eftir að senda þúsundum einstaklinga sölureikninga fyrir bílunum sbr. lið V í samningi. Og er það rétt sem lögreglan heldur fram að þið séuð með aukalykla af „kaupleigu"bílunum? Einhverja voru þið a.m.k. með!

Fá reikninga 1. nóvember

Efnahagsböðlar!

Í tilkynningu frá Sigurplasti segir, að það ráði ekki við afborganir af stökkbreyttum ólöglegum gengisbundnum lánum. Niðurstaða Hæstaréttar um vexti af þessum lánum og yfirlýsing viðskiptaráðherra í kjölfarið um að væntanleg lagasetning muni ekki ná til fyrirtækja sé kornið sem fyllti mælin.

Niðurstaða Hæstaréttar frá 16. júní var einfaldlega sú að gengistrygging við erlenda gjaldmiðla væri ólögleg. Það skiptir ekki nokkru einasta máli hvort lántakinn sé einstaklingur eða fyrirtæki, það var dæmt um sjálft prinsippið. 

Að setja lög um að ólögleg gengistrygging lána eigi ekki við þegar lántakinn er fyrirtæki er klikkun og í raun er verið að gera ólögmætið löglegt.

Þessi aðferð fjármálastofnanna sem ríkisstjórnin virðist ætla að styðja minnir á sögu Efnahagsböðulsins (Economic Hitman) sem heimsótti Ísland fyrir nokkru, að veita lán sem ekki er hægt að borga til baka og komast þannig yfir verðmætin. Fjármálastofnanir vissu að þessi lán myndu tvö-og þrefaldast og fjölmargir myndu aldrei geta greitt lánin til baka. Sjá t.d. hér.

Skora á ykkur að taka þátt í hópmálsókn Samtaka lánþega, því fleiri sem taka þátt, því lægri verður kostnaður á hvern einstakling.

 

 

 

Sigurplast gjaldþrota

Kæra til áfrýjunarnefndar neytendamála

Fyrir áhugasama set ég inn þessa kæru til áfrýjunarnefndar neytendamála vegna úrskurðar Neytendastofu í máli mínu nr. 35/2010 gegn SP-fjármögnun. Það vantar flest fylgiskjölin en menn geta hugsanlega öðlast innsýn inn í vinnubrögð Neytendstofu við lestur kærunnar.

 

Kæra á úrskurði Neytendastofu

mál nr. 35/2010 dags. 3. ágúst 2010

Löglærðir sérfræðingar Neytendastofu sem hafa m.a. það hlutverk að treysta öryggi og réttindi neytenda í viðskiptum virðast  augljóslega ekki ráða við einfalda, stutta og skýra kvörtun mína vegna viðskiptahátta SP fjármögnunar sem send var embættinu 22. 10. 2009.  Ákvörðun Neytendastofu er hér með kærð til áfrýjunarnefndar neytendamála og þess óskað að nefndin byggi ákvörðun sína á því  sem fram  kemur í erindi mínu til Neytendastofu en ekki á tilbúningi eins og sérfræðingar embættisins gera. Ekki er gerð athugasemd við þau ákvörðunarorð Neytendastofu að SP fjármögnun hafi brotið lög vegna vaxtaálags.

Rökstuðningur fyrir kæru

(atriði úr ákvörðun Neytendastofu sem mestu skipta eru tekin út og þeim svarað fyrir neðan, undirstrikun er mín)

 

Á bls. 16, lið 5 í ákvörðun NS segir m.a.:  „Í erindi kvartanda er bent á tvær breytingar sem gerðar hafi verið á samningnum.  Á forsíðu samningsins hafi verið bætt eftirfarnandi málsgrein: „Leigutaki lýsir því yfir.... áhrif til hækkunar." Þá sé kaupverð bifreiðarinnar hærra á stöðuyfirliti en á samningi aðilanna.

Athugasemd kæranda:
Ég benti ekki á tvær breytingar sem gerðar hefðu verið á undirritaða samningnum og ósamþykkta samningnum  sem SP fjármögnun sendi mér.  Með kvörtun minni  til Neytendastofu sendi ég hlekk á blaðagrein þar sem ég fjallaði m.a. um þau atriði sem eru ekki samhljóða í samningunum tveimur. Benti ég Neytendastofu á að kynna sér efni hennar (fskj.nr. 6) Auk þess  er atriði nr. 2 sem Neytendastofa vísar í á bls. 16  (munur á kaupverði bifreiðar) ekki mismunur á samningsformunum tveimur heldur mismunur á stöðuyfirliti  og lánssamningi (fskj. nr. 3 og 5).

 

Það sem ólíkt er með samningunum tveimur er: 

1.       Samningsvextir

2.       Lántökukostnaður (hlutfallstala kostnaðar)

3.       Í lið lll hefur texta verið breytt og samningurinn sagður 50% gengistryggður

4.       Texti fyrir ofan dags. og undirritun bætt inn

5.       Greiðsluáætlun: afborgun, vextir, gr.gjald..... ekki eins

 

Á bls. 16 í ákvörðun NS segir: „Af skoðun á hinum ólíku samningum má ljóst vera að breytingarnar hafa ekki haft áhrif á innheimtu lánsins eða stöðu lántakanda." 

Athugasemd kæranda:
Þetta er rangt. Í fyrsta lagi byggist úrskurður NS einmitt á því að SP hafi brotið lög með því að innheimta  vaxtaálag sem ekki var tilgreint á undirritaða samningnum en hafði verið bætt inn í óundirritaða  samninginn.  Í öðru lagi eru innheimtar gengistryggðar afborganir af láninu og orðinu „gengistryggður"   bætt inn í ósamþykkta samninginn sbr. lið 3 hér ofar. Undirritaði samningurinn er því í raun ekki gengistryggður. Í þriðja lagi var innheimt 450 kr. greiðslugjald en ekki 150 kr.  (og sjá aftur liði 1-5 hér ofar).

Á bls. 1 í  ákvörðunar NS segir : „Í þriðja lagi séu upplýsingar um prósentuhlutfall vaxta villandi þar sem á greiðsluyfirliti með samningnum komi fram að vextir séu 5,77% en á yfirliti yfir stöðu samningsins frá 28. september 2008 komi fram að vextir séu 5,24%."

Athugasemd kæranda:
Í  mgr. 2 í kvörtun minni til NS segi ég að það séu þrjár mismunandi útgáfur af samningsvöxtum og tel upp dæmin. Að vextirnir séu þrennskonar ítreka ég með því að segja: „Það eru s.s. 3 mismunandi útgáfur af samningsvöxtum."

Á bls. 1 í ákvörðun NS segir einnig: „Í fyrsta lagi er kvartað er (sic) yfir því að í samningnum komi ekki fram hvort vextir séu fastir eða breytilegir."   Þá segir í ákvörðuninni á bls. 17: „Í gögnum málsins kom fram að af einhverjum ástæðum hafi vextir af íslenskum hluta lánsins í nokkra mánuði verið reiknaðir sem breytilegir en ekki fastir. Sú gjaldtaka hefur verið leiðrétt. 
Á bls. 10 í ákvörðun NS segir einnig: „Kvartað er fyrir því að ekki komi fram hvort vextir af íslenskum hluta lánsins séu fastir eða breytilegir ..."

Athugasemd kæranda:
Það var ekki kvartað undan því að vextir á íslenska hlutanum hefðu breyst heldur eins og segir í kvörtuninni að það komi  ekki fram „hvort vextir séu breytilegir eða fastir." Þetta kemur líka fram á bls. 1 í ákvörðun NS.  Reynir Logi lögmaður SP segir í greinargerð sinni (sjá líka bls. 8 í ákvörðun NS ) að vextir hafi verið fastir á íslenska hluta lánsins á „eldri" samningum (án þess að skýra nánar hvað átt er við með „eldri" samningum).  Lagði ég þá fram póstsamskipti við starfsfólk SP sem sögðu að vextir væru ekki fastir á íslenska hlutanum á „eldri" samningum  heldur breytilegir.  Með öðrum var ég  að sýna fram á að vextirnir væru „bara einhvernvegin."  Á þessum kvörtunarlið taka sérfræðingar Neytendastofu ekki en láta sem ég hafi verið að kvarta undan því að SP hafi á tímabili innheimt hærri vexti  á þeim hluta sem  var í íslenskum krónum en þeir vextir áttu að vera fastir í mínu tilfelli (og virðist ég hafa verið eini lántakandinn hjá SP með fasta vexti á ísl. hlutanum, vextirnir voru festir eftir að ég gerði athugasemd við vaxtabreytingu þar sem ég hafði fengið þær upplýsingar við lántöku að þeir væru fastir). Eins fara sérfræðingar NS með rangt mál þegar þeir segja: „Kvartað er yfir því að ekki komi fram hvort vextir af íslenskum hluta lánsins séu fastir eða breytilegir ..."  Það var ekki aðeins kvartað undan íslenska hlutanum heldur vöxtunum almennt, þ.e., að á samningi kæmi ekki fram hvort vextir væru fastir eða breytilegir! 

Þá segir á bls. 16 í ákvörðun NS: „Í þessu máli deila aðilar um reikniaðferðir við útreikning á myntkörfunni SP5. Upplýsingar um myntkörfuna hafa þó legið fyrir hjá SP frá stofnun hennar, þann 5. maí 2004, sbr. upplýsingar á vefsíðu félagsins.

Athugasemd kæranda:
Hér eru sérfræðingar NS að vísa í töflur á bls. 13 í úrskurði sínum sem er hluti af áliti hagfræðingsins sem fenginn var til aðstoðar í máli þessu hjá Neytendastofu. Þessar upplýsingar SP voru ekki settar inn á vef félagsins fyrr en í lok okt. 2009, eftir að ég sendi mál mitt til Neytendastofu og eftir að ég skrifaði grein í Morgunblaðið 28.10.2009 sem fjallaði um útreikninga á gengi SP5 myntkörfu SP fjármögnunar (fskj. nr. 14).

SP fjármögnun setti þá inn á vef sinn sérstaka tilkynningu vegna þessara útreikninga minna, nokkuð sem félagið hefði varla þurft að gera ef ljóst hefði verið hvernig myntkarfan væri útreiknuð (fskj. nr. 15).

Til eru afrit af vef SP  allt til mars 2008 og er þessar upplýsingar þar hvergi að finna. Afritin  má finna á eftirfarandi slóð: http://web.archive.org/web/*/http://www.sp.is

Athyglisvert að Neytendastofa og óháður nafnlaus sérfræðingur sem fenginn var til að aðstoða embættið, noti þessar upplýsingar á vef SP gagnrýnislaust máli sínu til stuðnings (ath. það er verið að leggja fram gögn til Neytendastofu sem sýna glögglega mikla óreiðu  hjá lánveitanda).

Ég legg einnig  fram tölvupóst frá Reyni Loga lögmanni SP þar sem hann svarar spurningu minni um hvenær tilkynning um þessa útreikninga á myntkörfunni var sett inn á vef SP.  Lét ég Matthildi hjá Neytendastofu einnig vita af tilkynningunni (fskj.nr. 12 og 13).  Eins og segir í áliti hagfræðingsins: „eru þær hlutfallstölur sem gefnar eru upp á vefsíðu SP fjármögnunar þau hlutföll sem voru virk við gangsetningu vísitölunnar. Þó það komi ekki fram.  Ath. Neytendastofa tekur af einhverjum ástæðum út undirstrikaða hlutann úr áliti sérfræðingsins í ákvörðun sinni en sá hluti er mér í máli þessu og öðrum neytendum í hag) (fskj. nr. 11 bls. 1). 
Þessar upplýsingar ættu að sjálfsögðu að koma fram í lánssamningum og kynningarefni félagsins. Framsetningin gefur til kynna að þetta séu hlutföllin við lántöku en ekki hlutföllin  fyrir einhverjum árum síðan eða við stofndag. Lántakendum kemur lítið við hvernig  hlutföll körfunnar voru mánuðum eða árum áður en lánið er tekið.
Í kvörtun minni geri ég athugasemd við að hlutföll myntkörfunnar innbyrðis hafi breyst og líka hlutföllin milli íslenska hlutans og myntkörfunnar.  Eins mætti ætla að lögmaður SP hefði vísað í þessar upplýsingar á síðu félagsins þegar ég spyr hann út í þessar breytingar á hlutföllum í lok sept. 2009 (fskj.nr.2 ) í stað þess að leggja til að ég fengi mér lögfræðing. Ef myntkarfan samanstendur af „magni mynta" en ekki prósentuhlutföllum, ætti auglýsingarefni að sjálfsögðu að sýna „magn mynta" en ekki prósentuhlutföll (fskj. nr.10). Lánssamningar sömuleiðis.

ERLENDA MYNTKARFAN SP5

40% 25% 20% 15%

Evra Bandaríkjadollar Svissneskur franki Japanskt jen

 

 

 

 

Sjá framsetningu einnig hér:

 

 

Lagatilvísanir:

Þær sömu og í bréfi Neytendastofu til SP fjármögnunar og/eða aðrar að áliti áfrýjunarnefndar neytendamála.

 

Fylgiskjöl

1.       Kvörtun til Neytendastofu

2.       Fylgiskjal með kvörtun til NS, tölvupóstsamskipti við lögmann SP

3.       Fylgiskjal með kvörtun, undirritaður samningur við SP

4.                    Fylgiskjal með kvörtun, ósamþykktur „samningur" við SP

5.       Fylgiskjal með kvörtun, stöðuyfirlit (staða samnings)

6.       Blaðagrein, vísað í, í kvörtun til NS

7.       Bréf Neytendastofu til SP fjármögnunar

8.       Fyrri greinargerð SP til Neytendastofu

9.       Svar mitt við greinargerð SP ásamt fylgigögnum

10.     Greinargerð nr. 2 frá SP

11.     Sérfræðiálit hagfræðings  fyrir Neytendastofu

12.     Tölvupóstsamskipti við lögmann SP vegna tilkynningar SP um útreikninga

13.     Tölvupóstsamskipti við Matthildi hjá Neytendastofu v. útreikninga
          á heimasíðu SP

14.     Grein birt í Mbl. 28.10.2009 - útreikningar á SP5

15.     Tilkynning SP v. útreikninga á gengi myntkarfa SP

16.     Ákvörðun Neytendastofu

 

 

 

Reykjavík, 30. ágúst 2010

 

Þórdís B. Sigurþórsdóttir
kt.030964-5279
Fjóluhvammur 4, 220 Hafn.

Ríkisfyrirtækið SP fjármögnun

Á hinn bóginn hafi  dómar Hæstaréttar í þessum málum nokkur áhrif á SP- Fjármögnun hf., dótturfélag bankans. Landsbankinn muni hins vegar styðja SP- Fjármögnun hf. þannig að staða viðskiptavina fyrirtækisins verði trygg. 
 
Það hefur nú verið "stutt við" vesalings dótturfyrirtækið áður. Síðan hefur SP verið duglegt við að stela með því að rukka kúnnana um áætlaðan viðgerðarkostnað (sem aldrei fer fram) í uppgjörum sínum, engir reikningar eru á bak við þær ímynduðu viðgerðir. Síðan stela þeir enn meira með því að bæta vsk. ofan á ímyndaða kostnaðinn, stela í nafni skattsins. Og aftur engir reikningar, bara word skjal. Skil ekki að það þurfi að „styðja" þá, þeir ættu að vera í góðum málum, svo duglegir að stela. Síðan setja þeir kröfur (uppgjör) inn í heimbanka aftur í tímann og rukka þannig dráttarvexti aftur á bak.  Móðurfyrirtækið hefur fengið ábendingu um þetta, en er ekki leiðrétt. Síðan rukkar SP kúnnana fyrir vörslusviptingar með vsk. en  án reiknings, senda bara gíróseðil. Og svo gleymdist alveg að gefa út alla reikninga fyrir bílunum sem seldir voru á kaupleigu.  Og aðeins um bónusgreiðslurnar til Kjartans frkv.stjóra dótturfyrirtækisins.

Forsendur til að taka kröftuglega á skuldamálum

Gleymið ekki fjármögnunarleigusamningunum!

Gengistryggðir fjármögnunarleigusamningar og reyndar allir „leigusamningar" sem fjármögnunarfyrirtækin hafa boðið upp á eru lánssamningar sbr. skilgreiningu Hæstaréttar frá 16. júní og falla því einnig undir dóm  hans. Nánar hér.

Endurreikningi erlendra bílalána lokið í október

Erlend gengisbundin lán?

Vefst þetta mikið fyrir mönnum? Lánin eru ekki erlend (í erlendri mynt) heldur íslensk, n.t.t. í íslenskum kr. bundin við gengi erlendra gjaldmiðla. Og lán sem eru í raun og veru erlend (gjaldeyrislán) eru ekki gengisbundin.

Gengisbundin lán um 1000 milljarðar

Erlendur Magnússon

Erlendur Magnússon sérfræðingur ritar grein í Morgunblaðið í dag, „Ekkert þak á vöxtum."

og segir m.a:.

„Millibankavextir miðast ávallt við tiltekinn gjaldmiðil

Það er viðskiptaregla um heim allan þegar menn breyta höfuðstól láns sem ber millibankavexti úr einum gjaldmiðli í annan þá eru vextir ávallt reiknaðir miðað við millibankavexti nýs gjaldmiðils. Vextir í einum gjaldmiðli bera aldrei millibankavexti annars gjaldmiðils. Komist íslenskur dómstóll að niðurstöðu um að lán í íslenskum krónum skuli bera millibankavexti í öðrum gjaldmiðli, þá dæmir hann íslensk lög og íslenska dómstóla úr leik í öllum alþjóðaviðskiptum næstu áratugina."

Athugasemd: Það er ekki verið að breyta höfuðstólnum úr einum gjaldmiðli yfir í annan. Hann er og hefur alltaf verið í íslenskum krónum en lánveitandinn blekkti aftur á móti lántakendur; sagði, kynnti og auglýsti lánin sem: „lán í erlendri mynt" eða „erlend lán." Hæstiréttur komst að þeirri niðurstöðu að lánið væri ekki í erlendri mynt eins og lögmaður Lýsingar og SP Fjármögnunar hélt fram fyrir rétti heldur væri lánið í íslenskum krónum. Lánveitendur buðu einfaldlega upp á lán í íslenskum krónum (sagt vera erlent) sem tóku mið af millibankavöxtum annarra gjaldmiðla.
Þess má geta að vextir hjá Avant á lánum sem bundin voru við jen og franka voru komnir í 8-9%, og því í engum takti við millibankavexti þeirra gjaldmiðla. SP Fjármögnun gerði það sama, hækkaði álagið sem þó átti að vera fast skv. samningnum (eða ekki neitt eins og t.d. á mínum SP samningi frá 2005, texta um vaxtaálag vantaði inn í eldri samninga SP, 2005 og ca. fyrstu 4 mánuði 2006 og því eiga þeir lántakendur rétt á endurgreiðslu og skaðabótum).
Lánveitendur reiknuðu þó ávallt íslenska dráttarvexti ofan á „erlendu" lánin. Er það almenn viðskiptaregla?

Hér er restin af grein hans:

„Lögmaður lántaka í vaxtamáli Lýsingar segir fyrir Hæstarétti að lántaki hefði aldrei keypt bíl á láni sem bar 16-21% vexti. Það er undarleg fullyrðing, því með því að taka lán bundið LIBOR-vöxtum skuldbatt lántaki sig til þess að greiða breytilega vexti sama hverjir þeir yrðu á lánstímanum, þar með ef þeir færu upp í 21% á lánstímanum eða jafnvel hærra. Þegar menn taka lán sem bera LIBOR-vexti eða aðra millibankavexti, að viðbættu álagi, þá skuldbinda þeir sig til þess að greiða viðkomandi vexti sama hvernig sem millibankavextir þróast á lánstímanum. Það er aðeins álagið sem er fast í umsaminn tíma; millibankavextirnir breytast frá einu vaxtatímabili til annars. Hversu háir millibankavextirnir geta orðið á samningstímanum veit enginn fyrirfram.

Sem dæmi þá hafa LIBOR-vextir í dollurum hæst farið yfir 19% og LIBOR-vextir í pundum voru um langt skeið 15% fyrir um tveimur áratugum. Það er ekkert sem segir að þeir geti ekki orðið hærri í framtíðinni. Millibankavextir undir 1% í evrum, pundum og dollurum þekktust ekki fyrr en á síðasta ársfjórðungi 2008 og áttu rætur að tekja til viðbragða seðlabanka um heim allan til að koma í veg fyrir hrun alþjóðahagkerfisins."

Athugasemd: Hvað með lágvaxtagjaldmiðlana, japönsk jen og svissneska franka, en lán í íslenskum kr. bundin við þá gjaldmiðla voru langalgengust síðustu 2 ár fyrir hrun.

Birna bankastýra

„Birna segir, að vissulega hafi réttaróvissa um lögmæti og vaxtakjör lána í erlendri mynt sett mark sitt á uppgjörsvinnu bankans. Bankinn hafi gert úttekt á hugsanlegum áhrifum ólíkra niðurstaðna í því máli.  Sú úttekt leiði í ljós, að verði öll lán í erlendri mynt verði dæmd ólögleg geti höggið á eiginfjárgrunn bankans orðið verulegt en eiginfjárhlutfall yrði samt yfir 12% sem sé vel yfir lögbundnu lágmarki."

Það hefur engin óvissa ríkt um lán í erlendri mynt og „öll lán í erlendri mynt" verða því aldrei dæmd ólögleg. Hæstiréttur dæmdi þann 16. júní sl. svo nefnd myntkörfulán (lán í íslenskum kr. tryggð með gengi erlendra gjaldmiðla) ólögmæt. Bankastjórar og bankastýrur verða að þekkja muninn á erlendum gjaldeyri og íslenskum krónum! Og gengistryggðir fjármögnunarleigusamningar sem Birna og co. eru enn að rukka að fullu féllu líka undir dóm Hæstaréttar enda eru þeir samningar lánssamningar en ekki leigusamningar rétt eins og kaupleigusamningur sem Hæstiréttur skar úr um að væri lánssamningur en ekki leigusamningur og félli því undir lög um vexti og verðtryggingu nr. 38/2001. Fjármögnunarfyrirtækin og bankarnir eru fullir að fólki sem þykjast ekki skilja dóm Hæstaréttar, þannig getur það óáreitt  haldið áfram að brjóta á lýðnum, með aðstoð meðvirkra eftirlitsstofnanna. Ísland er paradís fyrir skipulagða fjármálaglæpastarfsemi.

8,3 milljarða hagnaður Íslandsbanka

Nokkrar athugasemdir

„Mikil óánægja greip um sig þegar Seðlabanki Íslands og Fjármálaeftirlit ríkisins sendu frá sér tilmæli þess efnis að gera skyldi upp lánin miðað skal við lægstu óverðtryggðu vexti Seðlabankans á hverjum tíma í stað umsaminna vaxta eða verðtryggingu og lægstu verðtryggðu vexti. Þrátt fyrir að fólki, sér í lagi skuldurum og þeir sem töldu sig tala fyrir þá, hugnaðist þetta ekki leiddu tilmælin til mun betri greiðsluskilmála en upphaflegir samningskilmálar um gengistryggingu gerðu."

Seðlabanki Íslands og FME höfðu einfaldlega ekkert með það að gera að gefa út þessi tilmæli. Þau voru þar að auki ólögmæt að mati talsmanns neytenda.  Og að tilmælin hefðu leitt til betri skilmála er nú ekki endilega rétt og bendi ég t.d. á grein Þorsteins Siglaugssonar hagfræðings sem skrifaði grein í Morgunblaðið (Morgunblaðið ætti að birta aðsendar greinar á vef sínum eins og gert er hjá Fréttablaðinu til að hægt sé að finna þær á netinu) í sumar og sýndi útreikninga. Í stuttu máli, gátu óverðtryggðu vextirnir leitt til lækkunar á skammtímalánum og sérstaklega ef þau voru tiltölulega nýleg. En það var önnur saga með langtímalán eins og húsnæðislán (ath. þessi dómur á ekki aðeins við um bílalán heldur gengistryggð lán), þá sýndu útreikningar Þorsteins að óverðtryggðir vextir SÍ myndu vera töluvert óhagstæðari fyrir neytendur.

„Niðurstaða héraðsdóms var ekki ósvipuð tilmælunum og kvað á um að miða skyldi við lægstu óverðtryggðu vexti Seðlabankans hverju sinni. Var þessi leið valin frekar en að miða við verðtryggingu og vexti samkvæmt því þar sem það væri hagfelldara fyrir lánþega. Var þetta stutt rökum um neytendaverndarsjónarmið."

Niðurstaðan var alveg eins og tilmælin, lægstu óverðtryggðu vextir Sí. Dómarinn Arnfríður Einarsdóttir, komst að þeirri niðurstöðu að lánveitandi og lántaki hefðu samið um e.k. verðtryggingu og því hefði verið rökréttara hjá dómaranum að velja verðtryggða vexti en ekki óverðtryggða. (Þetta stemmir reyndar ekki hjá dómaranum, til þess að lántaki og lánveitandi hefðu getað samið um e.k. verðtryggingu hefði lántakandi mátt vita að lánið væri ekki í erlendri mynt eins og lánin voru ávallt markaðssett og kynnt, heldur í íslenskum krónum með verðtryggingu við erlenda gjaldmiðla. En það vissu lántakendur ekki. Og ekki heldur fyrrum seðlabankastjóri Eiríkur Guðnason, hann taldi að þetta væru gjaldeyrislán en ekki gengistryggð lán. Það eru heldur engin neytendaverndarsjónarmið að redda lögbrjótunum.

Myntkarfan fyrir dóm á morgun