KPMG

Starfsmenn KPMG geta ekki talist alvöru álitsgjafar í þessu sambandi. KPMG var t.d endurskoðandi SP- fjármögnunar (nú Landsbankinn) og bjuggu til reikniformúla fyrir síðustu lánaendurútreikninga fyrir SP skv. Kjartani Georg fyrrv. framkvæmdastjóra SP.

Óvíst um fordæmisgildi

Lýsing ehf. leigu-eða lánssamningar?

Í gærkvöldi sagði fréttastofa Stöðvar 2 frá því að fjármögnunarfyrirtækið Lýsing ehf. hefði vörslusvipt lántakanda bifreið.Lántakandinn var í svokölluðu greiðsluskjóli hjá Umboðsmanni skuldara. Rætt var við upplýsingafulltrúa Umboðsmanns skuldara sem sagði: „Það eru áhöld um það hvort Lýsing sé í rétti að rifta samningum hjá fólki sem er í greiðsluskjóli. Það eru deilur um það hvort þetta séu lánssamningar eða leigusamningar og hvort þetta heyrir þá undir greiðsluskjól."

Nei! Það eru engar deilur um það hvort kaupleigusamningar fjármögnunarfyrirtækjanna séu leigu­­­-eða lánssamningar,  réttara sagt hafa dómstólar landsins þegar úrskurðað í þeim deilum. Samningarnir eru lánssamningar skv. Hæstarétti Íslands!

12. febrúar 2010 tapaði Lýsing ehf. máli gegn lántakanda í Héraðsdómi Reykjavíkur. Gengistrygging við erlenda gjaldmiðla var dæmd ólögleg. Í dómnum segir m.a.: „Þótt samningurinn fjalli um leigu bifreiðar, leigutíma og leigugreiðslur þá er um lánasamning að ræða sem fellur undir lög nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu, sbr. 1. gr. þeirra. „

Hæstiréttur staðfesti dóm héraðsdóms þann 16. júní 2010. Sama dag dæmdi Hæstiréttur í samskonar máli þar sem SP fjármögnun tapaði gegn lántakanda. Í þeim dómi segir m.a.: „Þegar þetta allt er virt verður að líta svo á að stefndi hafi í raun veitt áfrýjanda lán til kaupa á bifreið, sem stefndi kaus í orði kveðnu að klæða í búning leigusamnings í stað þess að kaupa af áfrýjanda skuldabréf, sem tryggt væri með veði í bifreiðinni. Af þessum sökum verður lagt til grundvallar að hér hafi verið um að ræða lánssamning í skilningi VI. kafla laga nr. 38/2001.“ Í dómnum segir að í samningnum sé talað um höfuðstól, eftirstöðvar, afborganir og vexti... „en slíkt tíðkast í lánssamningum og á engan veginn við í leigusamningum.“ (Leiga er nefnilega ekki með höfuðstól, vexti o.s.frv.).

Í stuttu máli. Það er fyrir löngu búið að dæma að samningar Lýsingar ehf. og annarra fjármögnunarfyrirtækja (sem eru nánast allir eins) séu LÁNSSAMNINGAR! Því er óþolandi að hlusta á ruglið í Lýsingu ehf. og enn verra að heyra starfsfólk Umboðsmanns skuldara apa eftir þeim. Gengistrygging var dæmd ólöleg AF ÞVÍ að þetta eru lánssamningar, það er nefnilega ekki bannað skv. lögum að gengistryggja leigu og því voru lánssamningarnir klæddir í búning leigusamnings þar sem menn vissu að gengistrygging lána væri ólögleg.

Staðreyndin er sú að stjórnendur fjármögnunarfyrirtækjanna gera einfaldlega það sem þeim sýnist, þykjast ekki skilja dóma, segjast ekki þurfa að fara eftir lögum um aðför, rugla í fólki fram og til baka. Og komast upp með það!!

Brynjar hjá Lagastoð!

Brynjar Níelsson hrl. og formaður LMFí  starfar hjá lögmannsstofunni Lagastoð en sú stofa átti eflaust íslandsmet í að innheimta kröfur fyrir Lýsingu og SP fjármögnum, kröfur sem samanastóðu af ólöglega gengistryggðum lánum, þar sem bílum hafði verið vörslusvipt ólöglega og þar sem búið var að klína ímynduðum viðgerðarkostnaði ofan á, ásamt ímynduðum virðiskaukaskatti. Brynjar starfar sem sagt hjá lögmannsstofu sem naut góðs af ólöglegum viðskiptaháttum fjármögnunarfyrirtækjanna. Aðalrukkarinn hjá Lagastoð er Sigurmar K. Albertsson.

Ögmundur svarar Brynjari

Að semja sig frá lögum!

Mikið er ég ánægð að sjá þetta frá Ögmundi þó seint sé. Það hefur alltaf verið ljóst að um brot á aðfararlögum var að ræða, lögum sem ekki er hægt að semja sig frá þó að fyrirtæki búi til sína eigin skilamála í samningum sem gefa þeim rétt á að brjóta lögin. Þess má geta að LMFÍ, Lögmannafélag Íslands, tók undir með lögbrjótunum og sagði þá ekki hafa stuðst við lög um aðför heldur skilmála í samningi!  Þetta var makalaust að lesa frá þremur hæstaréttarlögmönnum sem voru augljóslega að hylma yfir með glæpamönnum. Hér má lesa nánar um úrskurð LMFÍ vegn kæru á hendur lögmanns SP fjármögnunar sem lét hirða bíl þrátt fyrir hörð mótmæli og kröfu um dómsúrskurð.  Ríkissaksóknara fannst heldur ekkert athugavert við vörslusviptingar án aðfararbeiðni og taldi ekki ástæðu til að rannsaka mál vegna kæru um brot á aðfararlögum. Staðfesti frávísun lögregustjórans en þar á bæ var fyrst neitað að taka við kærunni!

Varar við lögbrotum

Orðalag samninga!

„Óvissa ríkir um lögmæti annarra lána þar sem orðalag lánasamningsins og framkvæmd lánveitingarinnar er með öðrum hætti".

Merkilegt að orðalagið skuli skipta svona miklu máli. Var lánað í erlendri mynt eða ekki? Nú vitum við að bankarnir áttu í miklum erfiðleikum með að fjármagna sig erlendis á árunum fyrir hrun og því var Icesave reikningunum m.a. komið á  árið 2006.  M.ö.o. það var hér mikill skortur á erlendum gjaldeyri og því var að sjálfsögðu ekki verið að lána einstaklingum og fyrirtækjum hér heima útlenskan gjaldeyri.

En hér er líka grein um endurútreikninga eftir Gunnlaug Kristinsson endurskoðanda.  

Arion banki endurreiknar lán

Reikningslaus viðskipti bílalánafyrirtækjanna

Hvernig gengur rannsóknin á Avant, SP fjármögnun og Íslandsbanka fjármögnun sem öll gerðu þau „mistök" að gefa ekki út sölunótur fyrir bílunum sem þau seldu?  Er Jóhann Ásgrímsson eftirlitismaður hjá RSK enn að skoða gögnin sem ég sendi honum?

Nánar hér  og hér.

 

 

 

Meira um svarta vinnu

Avant lýgur upp á ríkisskattstjóra!

Ég hef áður fjallað um nótulaus viðskipti fjármögnunarfyrirtækjanna og haldið því fram að þau hafi stungið undan milljörðum í virðisaukaskatt.  

Viðskiptavinur Avant sendi nýlega kvörtun til Neytendastofu yfir að hafa ekki fengið sölunótu fyrir bílnum sem átti að fylgja með samningnum (sjá lið lV) en gerði ekki.  Avant svaraði erindinu á þá leið að það hefðu verið mistök að gefa ekki út reikninga  „enda komi allar nauðsynlegar upplýsingar fram í samningnum sjálfum.“  Sjá bréf.  Í bréfi Avant, segir lögfræðingur fyrirtækisins einnig að skoðað hefði verið (þegar „mistökin“ uppgötvuðust) að gefa út reikninga eftir á „í samráði við skattyfirvöld enda höfðu skattskil byggst á lánsamningunum að efni til og reikningurinn einungis leiðrétting á formi.“  Neytendastofa kallaði eftir svari frá ríkisskattstjóra við  þessari staðhæfingu Avant og segir ríkisskattstjóri í  bréfi sínu m.a. :
„Í meðfylgjandi bréfi frá Avant hf. til Neytendastofu, dags. 20.apríl 2010, kemur fram að haft hafi verið samráð við skattyfirvöld í tilefni handvammar sem orðið hafði hjá félaginu við útgáfu sölureikninga. Því er til að svara að ríkisskattstjóri  kannast ekki við nein samskipti við Avant hf. vegna þessa og er ekki að  finna nein formleg samskipti við félagið í málaskráningarkerfi embættisins af þessu tilefni.“   Sem sagt, tóm lygi!  Sá sem sendi  Neytendastofu kvörtunina svaraði útskýringum Avant með því að biðja fyrirtækið um að sýna fram á að skattskil hafi farið fram skv. samningnum eins og lögfræðingur Avant hélt fram í bréfi sínu. Það gat lögfræðingurinn ekki. 

Fyrir skömmu komst ég í samband við fyrrverandi starfsmann Avant sem las yfir samskipti fyrirtækisins við Neytendastofu.  Sagði hann m.a. að það hefðu ekki verið nein mistök að gefa ekki út reikninga og einnig að það væri ekki hægt að standa skil á virðisaukaskatti skv. lánssamningum Avant!  Neytendastofa sem neitaði í fyrstu að taka málið til athugunar ætlar þó ekki  úrskurða í málinu, segist ekki geta aðhafst frekar.  Þó er um að ræða augljóst samningsbrot, það vantar  reikninginn sem sagður var fylgiskjal með samningnum, fylgiskjal sem  neytandinn átti að fá þegar viðskiptin fóru fram.

Ath. viðskiptavinurinn greiðir virðisaukaskattinn  til fjármögnunarfyrirtækisins þegar keyptir eru nýir bílar á kaupleigu. Fjármögnunarfyrirtækið gefur ekki út sölunótu og stendur því ekki skil á skattinum í ríkissjóð. Fyrirtækin innsköttuðu virðisaukann á nýjum bílum sem þau keyptu af bílaumboðunum skv. upplýsingum frá embætti Skattrannsóknarstjóra.  Sem sagt, þau hirða innskattinn en  greiða ekki útskattinn sem þau rukka viðskiptavinina um og það með vöxtum.  En kerfið mun ekkert gera, það má ekki rugga bátnum. Kröfuhafar eiga kröfurnar, þar á meðal stolna skattinn, þess vegna heyrist ekkert frá ríkisskattstjóra og/eða skattrannsóknarstjóra vegna málsins. Þeir reyna ekki einu sinni að mótmæla því sem ég hef birt í fjölmiðlum, um að skattinum hafi líklega verið stungið undan.

Endurskoðandi frá ríkisskattstjóra hafði þó samband og sagðist vera jafn áhugasamur og við um að skoða þessi mál.  Hann fékk fullt af gögnum frá mér en ekkert hefur heyrst frá honum síðan.  Það er dýrt fyrir skattborgara landsins að vera með helling af sérfræðingum á launum hjá ríkinu sem virðast neyðast til að standa vörð um fjármuni kröfuhafa fjármálastofnanna en eru þó ráðnir til að standa vörð um almannafé og hafa eftirlit með að fjármálafyrirtækin fari að lögum. Hafa skal í huga að meðvirkni og aðgerðarleysi sem þetta getur verið efnahagsbrot.

Enginn (nema stjórnendur fjármögnunarfyrirtækjanna) trúir því að skatti hafi verið skilað þegar  „fyrir mistök”  engir reikningar voru gefnir út.  Og a.m.k. þrjú af fjórum bílalánafyrirtækjum (Avant, SP og  Íslandsbanki fjármögnun) voru samtaka í að gera sömu „mistökin.”

Avant er nú hluti af Landsbankanum.

Var til gjaldeyrir?

Úr dómi héraðsdóms Rvk. Þann 30. mars 2007 óskaði Motormax ehf. eftir 150.000.000 krónum í erlendu láni til 5 ára hjá Landsbanka Íslands hf., nú NBI hf.

Landsbankinn heldur því sem sagt fram að hann hafi verið að lána erlendan gjaldeyri hér heima árið 2007 til innlendra aðila á þeim tíma sem bankinn og hinir bankarnir sömuleiðis voru í alvarlegum vandræðum með að fjármagna sig erlendis. Þetta kemur allt fram í rannsóknarskýrslunni.

Fram kom í réttarsal að Landsbankinn hafi selt gjaldeyri og skipt honum yfir í ISK og lánað Mótormax ISK. Það má vel vera að bankinn hafi selt gjaldeyri en hann hefur þess vegna getað keypt hann strax aftur. Erlendur gjaldeyrir fór ekki inn á reikning Mótormax.

Segir lánið hafa verið löglegt

Einungis heimilt að vaxtareikna upphaflegan höfuðstól!

Eftirfarandi kemur fram í greinarskrifum Gunnlaugs Kristinssonar lögg. endurskoðanda: 

 Með lögum nr. 151/2010 var lögfest sérregla í 18 gr. laga nr. 38/2001 um þá aðferðarfræði sem beita ætti við endurútreikning lánasamninga sem hefðu að geyma ákvæði um ólögmæta vexti og verðtryggingu. Aðferðin er sú að upphaflegur höfuðstóll skal vaxtareiknaður miðað við vexti Seðlabanka Íslands. Frá höfuðstól og áföllnum vöxtum skal síðan draga frá innborganir miðað við hvern greiðsludag og ráðstafa upp í áfallna vexti og höfuðstól. Skýrt kemur fram í greininni að einungis er heimilt að vaxtareikna upphaflegan höfuðstól. Í athugasemdum með frumvarpi laganna er skýrt tekið fram að ekki sé heimilt að krefjast vanskilavaxta né annarra vanskilaálaga. Ákvæðið er tæmandi um hvaða vaxtaútreikningi megi beita á hin ólögmætu lán.

Úr fréttinni:  Þrjú fyrirtækjanna leggja hins vegar vexti við höfuðstól bílalána við hvern áfallinn gjalddaga og má því til einföldunar segja að vaxtavextir reiknist mánaðarlega (til einföldunar sko...).

Lögin eru þar að auki afturvirk og kvörtun vegna þeirra m.a. hefur verið send til ESA, sjá nánar hér.

 

 

Ávinningur kominn fram

Mismunandi skilningur á óljósum lögum!

Munurinn á aðferðafræði fjármálafyrirtækjanna byggir á mismunandi skilningi þeirra á lögunum og hvernig standa eigi að útreikningi.

Það er svona að leggja fram óskýr lög og sleppa því að skilgreina skilmerkilega hvernig endurútreikningum „til hagsbóta fyrir skuldara" skuli háttað.  Lögin eru fúsk og endurspegla fúsk þessara fjármálastofnanna. Óskýr lög bjóða upp á misskilning og bjóða upp á spillingu. Voru þau höfð óljós að ásettu ráði. Eða er þetta útkoman þegar „hálfvitar"  búa til lög?

 

 

Bílalánin misjafnlega dýr