Dómari í Frakklandi dæmdi tilraunabólusetningu með Covdi bóluefni sjálfsmorð!

Sitt sýnist hverjum í þessu máli ,,...hóp­ur fólks sem vill hana (bólusetningu) ekki af öðrum ástæðum sem ekki eiga við vís­inda­leg­an grunn að styðjast."

Þarna virðast Margret og Hanna Katrín vera að tala um bólusetningar almennt en ekki bara Covid ,,bóluefnið" sem er ekki bóluefni. 

Hér er áhugaverð frétt frá Frakklandi sem ekki hefur farið mikið fyrir.

Dómari í Frakklandi dæmdi tryggingafélagi í vil sem hafði neitað að borga andvirði líftryggingar til erfingja manns sem lést eftir Covid bólusetningu.

Málið sem varðar aldraðan kaupsýslumann frá París hefur vakið mikla athygli í Frakklandi. Maðurinn hafði keypt sér líftryggingu upp á margar milljónir evra í þágu barna sinna og barnabarna.

Eftir Covid bólusetningu lést kaupsýslumaðurinn og er óumdeilt í málinu, bæði af læknum og tryggingafélaginu, að hann hafi látist vegna bólusetningarinnar. Tryggingafélagið neitaði aftur a móti að greiða út líftrygginguna og vísaði til þess að hinn látni kaupsýslumaður hefði á eigin ábyrgð ákveðið að fara í bólusetninguna.

Að fara í tilraunabólusetningu sem leiðir til dauða jafngildir sjálfsvígi

Tryggingafélagið neitaði að greiða tryggingaféð til fjölskyldunnar með þeim rökum að inntaka tilraunalyfs og tilraunameðferð (þar á meðal bólusetning við Covid) félli ekki undir líftrygginguna.

Fjölskyldan stefndi tryggingafélaginu til greiðslu en tapaði málinu og í dómnum segir:

„Aukaverkanir tilraunabóluefnisins eru opinberlega kunnar og hinum látna gat ekki verið ókunnugt um þær þegar hann tók bóluefnið af fúsum og frjálsum vilja. Það eru engin lög eða skylda í Frakklandi sem þvinga hann til að láta bólusetja sig. Þess vegna er andlát hans í rauninni talið sjálfsvíg.“

Þetta þýddi að bótaskyldan féll niður vegna tveggja atriða, því sjálfsvíg er einnig undanskilið bótaskyldu samkvæmt skilmálum tryggingarinnar og eins þátttakan í lyfjatilrauninni.

Í útdrætti dómsins segir:

„Dómstóllinn gerir ekki athugasemdir við flokkun vátryggjanda, sem lagalega varðar þátttöku [hins látna] í þriðja áfanga lyfjatilraunar, sem ekki hefur verið sannað að sé skaðlaus, sem frjálst samþykki til að taka lífshættulega áhættu sem tryggingin tekur ekki til, í ljósi þeirra aukaverkana sem tilkynntar hafa verið, þ.m.t. andláta sem að lögum flokkast sem sjálfsvíg. Fjölskyldan hefur áfrýjað. Hins vegar er vörn vátryggjanda viðurkennd sem réttmæt og samningslega réttlætanleg, þar sem þessi opinberlega þekkta andlátshætta telst lagalega sem sjálfsvíg þar sem viðskiptavinur hefur verið látinn vita af og hefur samþykkt sjálfviljugur að taka áhættu á dauða án þess að vera skyldaður eða þvingaður til þess.“

Verða dauðsföll vegna bólusetninga flokkuð sem sjálfsvíg hér eftir?

Með þessum dómi er það staðfest, að minnsta kosti í Frakklandi, að andlát eftir bólusetningu er álitið sjálfsvíg. Gera má því ráð fyrir að tryggingafélög muni vegna þessa hafna greiðslum úr líftryggingum í stórum stíl. Þar sem það fellur ekki undir skilyrði líftrygginga að taka banvæna áhættu með tilraunabólusetningu við veirunni. Líklegt er að þessi niðurstaða muni hafa gríðarlegar afleiðingar fyrir marga.

Franski fjölmiðlar hafa enn sem komið er ekkert fjallað um þetta hneykslismál. Það var lögmaður fjölskyldunnar, Carlo Alberto Brusa sem upplýsti um málið á facebook síðu sinni.

https://frettin.is/2022/01/15/domstoll-i-frakklandi-daemir-daudsfall-af-voldum-bolusetningar-sem-sjalfsmord/

Segir skýra lagaheimild fyrir bólusetningarskyldu

Athugasemdir

[Daníel Sigurðsson, 16.1.2022 kl. 15:37]

Og hugsa sér, í ljósi þessa dóms, óskammfeilnina að forstjóri Lyfjastofnunar skuli halda því fram að þessi bóluefni séu ekki tilraunabóluefni, þó svo það blasi við í samningnum við framleiðandann og hnykkt á því í þessum dómi að 3. áfanga lyfjatilraunarinnar sé enn ekki lokið. 

[Guðmundur Ásgeirsson, 16.1.2022 kl. 16:13]

Fyrirsögnin er falsfrétt.

Hið rétta er að það er engin lagaheimild fyrir skyldubólusetningu, hvorki skýr né óskýr.

Þegar sóttvarnalög voru endurskoðuð í fyrra voru slíkar hugmyndir ræddar sérstaklega í velferðarnefnd Alþingis og niðurstaðan var afgerandi um að hafna þeim með öllu.

Þess vegna er engin slík heimild eða skylda í sóttvarnalögum og þá skiptir engu máli hvort slíkt gæti mögulega samræmst Mannréttindasáttála Evrópu eins og vangaveltur prófessorsins í viðtalinu snerust mestmegnis um. Þegar engin slík heimild er í neinum lögum geta vangaveltur fræðimanna það sem ekki er til, varla verið meira en tilgátusmíð og hugarleikfimi.

Það vakti líka athygli mína að hún fjallaði um þetta aðallega útfrá dómafordæmum í málum sem hafa ekkert með kórónuveiruna að gera eða tilraunasprautur við henni. Svo sneru vangaveltur hennar mestað Mannréttindasáttmála Evrópu, en hún sleppti því alveg að gefa gaum að t.d. alþjóðaheilbrigðisreglugerðinni, siðareglum og eiðstaf læknasamfélagsins og alls ekkert að Nürnberg kóðanum (sbr. mál USA gegn Karl Brandt).

Af þessum sökum var umfjöllun lagaprófessorsins ekki mikið merkilegri en ef við spyrðum jarðvísindamann á Veðurstofu Íslands hvar muni næst verða eldgos á Íslandi og svörin sem fengjust væru eintómar getgátur eins og við þekkjum.