Brynjar hjá Lagastoð!

Brynjar Níelsson hrl. og formaður LMFí  starfar hjá lögmannsstofunni Lagastoð en sú stofa átti eflaust íslandsmet í að innheimta kröfur fyrir Lýsingu og SP fjármögnum, kröfur sem samanastóðu af ólöglega gengistryggðum lánum, þar sem bílum hafði verið vörslusvipt ólöglega og þar sem búið var að klína ímynduðum viðgerðarkostnaði ofan á, ásamt ímynduðum virðiskaukaskatti. Brynjar starfar sem sagt hjá lögmannsstofu sem naut góðs af ólöglegum viðskiptaháttum fjármögnunarfyrirtækjanna. Aðalrukkarinn hjá Lagastoð er Sigurmar K. Albertsson.

Ögmundur svarar Brynjari

Athugasemdir

[Magnús Ágústsson, 4.9.2011 kl. 02:02]

Kannski einmitt vegna hans fyrri starfa veit hann að þetta er ólöglegt!!!!

[Guðmundur (IP-tala skráð) 4.9.2011 kl. 11:17]

SæL Þórdís,

Málið snýst um það að þeir sem skulda og hafa haft afnot af eign skv. fjármögnunarleigusamningi og borga ekki, sama hvort lánið hafi verið ólöglegt eður ei geta borgað eitthvað inn á þangað til óvissu er eytt. Ef menn borga ekki þá gengur það gegn almennri skynsemi og sér í lagi ef fólk hefur ekki borgað krónu í meira en ár. Það sér það hver heilvita maður að gengur ekki upp. Þetta er eins og þegar einkaaðil selur bíl og kaupandi borgar ekki í ár vegna þess að bremsurnar biluðu það gengur heldur ekki upp.

Það sem er sorglegt á Íslandi í dag er sú staðreynd að margur hefur tekið of mikið af láni og verið með neysluna í botni og það er ljóst að það kemur að skuldadögum einn daginn. Ég hef samúð með fólki sem að hefur farið illa út úr hruninu en margir hafa líka tekið rangar ákvarðanir og vilja ekki horfast í augu við málið.

Lokahnykkurinn í þessu máli er sá að það verður velferðartap í þjófélaginu þegar að það þarf að fá dóm á fólk sem á ekki neitt og býr tl auka tap vegna þess að enginn greiðir fyrir vinnu dómstóla og lögfræðinga þar sem að ekki var hægt að beita vörslusviftingu. Ég held að ákvæðið um vörslusviftingu sé skýrt í þessum samningum sem að fólk skrifaði undir og það er það sem málið snýst um og Brynjar er að tala um. Ég þekki hann Brynjar ekkert né þessa lögmenn sem að þú vísar til en þessi vinstri stjórn myndi gera þjóðinni stóran greiða með því að lækka allan aðfararkostnað og innheimtukostnað lögmanna sem í mínum huga er stóra málið í dag. Íslendingar eru vitleysingar upp til hópa og horfa aldrei á það sem skiptir máli en það er einmitt þóknanir og kostnaður lögmanna sem er alveg út úr kortinu sé tekið mið af launum almennings í landinu. Eitt innheimtubréf hleypur á tugum þúsunda og í sumum tilfelllum eiga ,,aumingjar'' á sultarlaunum ekki efni á því að greiða. Fyrir mér er það stóra málið sem þarf að vinda ofan af!

kV. Guðmundur

[Þórdís Björk Sigurþórsdóttir, 4.9.2011 kl. 11:59]

Sæll Guðmundur,  það má vera að ákvæðið um vörslusviptingu sé skýrt í samningunum en það stangast samt á við almenn lög. Samningsfrelsi er vissulega til staðar en það má ekki fara gegn almennum lögum. Það er ekki hægt að semja sig frá aðfararlögum, ekki frekar en t.d. hegningar - eða umferðarlögum. Í samningum SP til dæmis, er ákvæði um að SP eða hver sá sem fyrirtækið tilnefnir hafi  óskoraðan aðgang að heimili og starfsstöð fólks ... „til að skoða bílinn" ...þetta ákvæði er brot á friðhelgi heimilisins og því brot á stjórnarskrá. Er hægt að semja af sér stjórnarskrárbundin rétt? Varla.

Eflaust eru einhverjir sem notfæra sér greiðsluskjól hjá umboðsmanni skuldara til að greiða ekki (mega ekki greiða eftir að komið er í skjól).  En fjármálastofnanir vissu hvað þær voru að gera þegar farið var af stað með þessi undirmálslán.  Bankarnir (og dótturfyrirtæki þeirra og/eða tengd fyrirtæki sem voru að lána gengistryggð bílalán) tóku að markaðssetja þessi lán þegar við blöstu alvarlegir erfiðleikar hjá þeim (2005 í raun orðnir gjaldþrota).  Þeir vissu að krónan myndi lækka (og staða var tekin af þeim gegn krónunni) mikið og því myndi greisðlubyrðin hækka mikið og fólk lenda í vandræðum.  Þeir tóku því að flytja myntáhættu frá sjálfum sér yfir á almenning (Rannsóknarskýrsla Alþingis).

Mín kenning er því sú að af þessum ástæðum settu þeir þessa skilmála í samningana, að vörslusvipta mætti án atbeina dómstóla (ef ekki hefði dómur fallið fyrr um gengistryggð lán)og  þeir vissu að sækja gæti þurft bílana „með látum" (þurftu því óskorðan aðgang að heimili og starfsstöð fólks!)..og af þessum ástæðum útfæra þeir þetta þannig að þeir séu skráðir eigendur hjá umferðarstofu. En síðan var bílunum laumað inn sem eign á skattframtöl fólks, ég segi laumað því það er ekkert í samningi sem segir að svo skuli vera. Hvernig fer þetta saman, að eiga eign í skattframtali en vera ekki skráður fyrir henni annars staðar?

Fyrirtækin bera þar að auki ábyrgð á því að fjöldi aumingja fékk hjá þeim lán. Þeir verða bara að taka þeim afleiðingum og geta ekki ætlast til þess að þeir komist upp með að brjóta lögin endalaust. Þeir könnuðu ekki með greiðslugetu fóks, vildu bara ólmir lána. Ofan á þetta eru þeir á kafi í nótulausum viðskiptum og skattsvindli. Í Nígeríu væri búið að loka þessum fyrirætækjum! 

Mesta harkan var í vörslusviptingum og stefnum áður en dómar féllu (og allt gefið í botn eftir fyrsta dóm héraðsdóms í febr. 2010 sem dæmdi lánin ólögleg). Bílar voru því teknir af fólki í massavís sem í raun var ekki í skuld (sé tekið mið af því að lánið hafi verið ólöglegt) við fyrirtækin. 

[Guðmundur Ásgeirsson, 4.9.2011 kl. 13:54]

Formanni lögmannafélagsins ætti að vera fullljóst að Hæstréttur er búinn að úrskurða að vaxtaberandi bílasamningar séu í raun lán. Enda eru þeir meðhöndlaðir sem slíkir í bókhaldi fjármálafyrirtækjanna sjálfra. Ákvæði þeirra um vörslusviptingar "hins leigða" hafa þar af leiðandi ekkert gildi lengur. Aðeins er um að ræðavenjulega skuld, sem má aðeins innheimta lögum samkvæmt.

Formanni lögmannafélagsins ætti jafnframt að vera fullljóst að innheimtuþjónusta í atvinnuskyni er leyfisskyld starfsemi samkvæmt innheimtulögum. Enginn þeirra málaliða sem stunda þetta á vegum fjármálafyrirtækja hafa slíkt leyfi, og þar með er ekki um að ræða innheimtu heldu tilraun til ólögmætrar auðgunar, sem er refsiverður glæpur samkvæmt almennum hegningarlögum eins og hver annar þjófnaður.

Vegna innheimtu slíkra krafna er enn fremur rétt að benda á að þar sem ekki er um veðlán að ræða og engin þinglýst veðbönd hvíla á viðkomandi ökutækjum, er aðeins um sjálfsskuldarábyrgð að ræða. Þar af leiðandi er aldrei löglega hægt að fullnusta kröfuna með beini eignaupptöku á "hinu keypta". Heldur þarf fyrst að hafa verið gert árangurslaust fjárnám og í framhaldinu þarf að gera kröfu um gjaldþrotaskipti á búi skuldarans. Við þær kringumstæður færi ökutækið á sölu, og andvirði þess ætti samkvæmt gjaldþrotalögum að ráðsta hlutfalslega upp í kröfur allra lánadrottna, en ekki bara þess sem veitti bílalánið.

Það er ekkert til í lögum sem heitir vörslusvipting af hálfu einkafyrirtækis.

Sá sem heldur öðru fram er varla stætt í formennsku lögmannafélags.

[Þórdís Björk Sigurþórsdóttir, 4.9.2011 kl. 14:03]

Settirðu Brynjar í cc Guðmundur Á.? Það er [e-mail]