Gjaldeyrinn fer í erlenda áhættufjárfesta!

Alltaf sama bullið, „kemur ekki fólki í neyð að neinu gagni" og „lendir á skattgreiðendum." Það er verið að velta áhættufjárfestingum erlendra aðila BEINT yfir á íslenska skattgreiðendur!

Tekið úr pistli í Morgunblaðinu í dag eftir Ívar Pál Jónsson.

Það var einkennilegt að sjá viðtal ríkissjónvarpsins við talsmann Alþjóðagjaldeyrissjóðsins um daginn, þar sem hann sagði að íslensk stjórnvöld hefðu „lyft grettistaki" í ríkisfjármálum. Tvær mögulegar skýringar eru á slíkri yfirlýsingu. Annaðhvort er maðurinn algjörlega skyni skroppinn, eða þá að eitthvað annað en skynsemi og hlutlægni býr að baki staðhæfingunni. Nú er það svo, að ríkissjóður hefur verið rekinn með gríðarlegum halla allt frá hruni. Á árinu 2009 var hallinn 137 milljarðar króna og fyrstu átta mánuði þessa árs er hann orðinn meiri en á sama tíma á því ári, eða 71,3 milljarðar króna. Auknar álögur hafa ekki skilað þeim tekjum sem reiknisérfræðingar fjármálaráðuneytisins höfðu gert ráð fyrir, enda hefur sannast hið óumflýjanlega, að aukin skattheimta dregur úr veltu og verðmætasköpun í samfélaginu. Þessi aukna skattbyrði, gjaldeyrishöft og slæm skilyrði fyrir innlenda og erlenda fjárfestingu urðu til þess að landsframleiðsla dróst saman um rúm 7% á fyrri helmingi ársins, samkvæmt bráðabirgðatölum Hagstofunnar. Hvað býr þá að baki yfirlýsingu fulltrúa AGS, um að efnahagslífið sé á réttri leið og að lyft hafi verið grettistaki í ríkisfjármálum? Hvað býr almennt að baki komu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins hingað til lands? Af hverju lánar þessi stofnun íslenska ríkinu, þegar einkaaðilar myndu ekki snerta lánveitingar hingað með hnausþykkum pottaleppum? Markmið Alþjóðagjaldeyrissjóðsins er aðeins eitt. Herrar hans eru erlendir lánardrottnar Íslendinga. Hann beitir »lánafyrirgreiðslu« til þess að fá íslenska ríkið til að ábyrgjast skuldbindingar einkabanka í útlöndum. Í viljayfirlýsingu íslenskra stjórnvalda vegna fyrstu endurskoðunar hjá sjóðnum segir að ríkið skuldbindi sig til að sjá bönkum fyrir „lausafé" þegar gjaldeyrishöft verði afnumin. Á mannamáli þýðir það, að búið er að breyta krónueignum útlendinga í skuldir ríkissjóðs í erlendri mynt. Þessar eignir skipta mörg hundruð milljörðum króna. Ríkið ætlar að eyða gjaldeyri sínum í að bjarga þessum erlendu fagfjárfestum, sem tóku þá óskynsamlegu ákvörðum að hætta fé sínu í vaxtamunarviðskiptum. Allt lýtur þetta að einni niðurstöðu: Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn er handrukkari fyrir erlenda aðila, sem telja sig eiga kröfu á íslenska ríkið, en eiga hana ekki. Þess vegna verðum við tafarlaust að slíta samstarfinu við sjóðinn. Það hefði að sjálfsögðu í för með sér að lánalínur AGS, sem nota á í að endurfjármagna erlendar skuldir á gjalddaga á næsta ári, féllu niður. Ríkissjóður yrði því að leita samninga við erlenda lánardrottna - eigendur þessara bréfa. Margt bendir þó til þess að auðveldara verði að semja við fagfjárfesta á næsta ári en AGS og önnur erlend ríki þegar að þeim skuldadögum kemur, því AGS lítur á sig sem veðtryggðan kröfuhafa og skuldir við sjóðinn fyrnast ekki.

Flöt niðurfelling skulda óskynsamleg