Voru mennirnir með miklu ábyrgðina að bjóða áhættulán?

Þeir sem tóku þá ákvörðun að bjóða þessi lán „léttu greiðslubyrðina með myntkörfulánum frá Glitni" (svo dæmi sé tekið) voru mennirnir sem þér Pétur Blöndal, fannst að ætti að fá ofurlaun fyrir alla ábyrgðina sem þeir báru í störfum sínum. Þeir vissu allan tímann að gengistryggingin væri ólögleg og því vildu þeir breytingu á lögum (apríl 2001). Þessi lán fóru á fullt þegar allt  kerfið (og m.a. þú) vissi að bankarnir voru á leið til fjandans, þá var byrjað að „flytja myntáhættu af bönkum yfir á lántakendur" eins og segir í gjaldeyrishluta rannsóknarskýrslunnar. Þar að auki var fólk að taka áhættu á lánum í erlendri mynt eins og þetta var markaðssett en ekki á lánum sem voru í þykjustunni erlend.

Bruðlurum bjargað

Hver bjó til þessa samninga?

Þú ættir að vita það Tryggvi, hvers vegna eru þeir svona óljósir og hvers vegna voru þeir látnir heita Bílasamningur og Kaupleiga, tveimur nöfnum? Hvers vegna kemur ekki fram á Avant samningunum að verið væri að lána mönnum í mynteiningum, og hvers vegna er upphaflega hlutfallið á körfunni skráð á alla samninga en ekki hlutfallið eins og það var við lántöku ? Hvað var verið að fela hjá þessu fyrirtæki sem Askar átti? Og hvers vegna gaf Avant ekki út sölureikninga?

Ekki leyst nema fyrir dómstólum

Má sem sagt alltaf reyna að brjóta lögin?

Ef lögleg verðtrygging verður sett í staðinn fyrir ólöglegu verðtrygginguna eru skilaboðin þau að það má reyna að brjóta lög (fyrirtækin vissu að þetta væri ólöglegt og lögðu því til að lögum um vexti og verðtr. yrði breytt árið 2001) og hagnast á ólöglegan hátt. Ef það gengur ekki upp, þá verður lögbrjótunum reddað! Fyrirtækjunum var nær að brjóta lögin og stunda ólöglegar vörslusviptingar (fjármögnunarfyrirtækin) og uppskera því eins og þau sá. Þar að auki eru þau bullandi sek um blekkingar í viðskiptum, lánin voru ekki erlend eins og þau voru markaðssett. Fjármögnunarfyrirtækin stunduðu líka nótulaus viðskipti, þúsundir sölureikninga vantar í bókhald SP og Avant og eins bjuggu þau til „skatt" ofan á ímyndaðan kostnað. Sem sagt, stálu í nafni skattsins.  Réttast væri að loka sjoppunum og hefja á þeim rannsókn.

Vill verðtryggingu á lánin

Einn besti píanisti landsins!

Til hamingju Garðabær með þennan efnilega listamann.

Agnar Már bæjarlistamaður Garðbæjar

Ekki bara ólögmæt trygging heldur skipulögð fjársvik!

Bílalánin - skipulögð svik 

Eins og fram kemur í rannsóknarskýrslu Alþingis hófu stjórnendur íslensku bankanna að flytja gengisáhættu frá bönkunum yfir á lántakendur u.þ.b. tveimur árum fyrir bankahrun vegna mikilla skulda bankanna í erlendri mynt. Þetta var gert með aukinni lánveitingu til almennings í „erlendri" mynt. Á þessum tíma, þ.e. þegar ljóst var að bankarnir voru komnir í veruleg vandræði vegna mikilla erlendra skulda voru fjármögnunarfyrirtækin (sem voru í eigu bankanna, Exista og Sjóvá) á fullu að markaðssetja bílakaupleigusamninga í „erlendri" mynt sem voru óuppsegjanlegir af hálfu leigutaka. Það er sérstaklega tekið fram í smáa letrinu að leigusamningarnir (eru ýmist lána- eða leigusamningar, eftir því hvað hentar fyrirtækjunum betur hverju sinni, e.k. lánaleigusamningar) séu óuppsegjanlegir og að vörslusvipta megi ökutæki án atbeina sýslumanns, nokkuð sem afar fáir lögmenn vilja meina að standist lög.

Einnig kemur fram í smáa letrinu að fyrirtækin hafi óskoraðan aðgang að heimili og starfsstöð leigutaka. Kaupleigusamningunum er ekki þinglýst og því er lánið ekki með veði í bifreiðinni heldur eru lántakendur í sjálfskuldarábyrgð. Þeir sem ekki voru fasteignaeigendur þurftu nánast undantekningalaust ábyrgðarmann sem var fasteignareigandi.

Þegar þessi atriði eru skoðuð er allt sem bendir til þess að stjórnendur fjármögnunarfyrirtækjanna og/eða tengdir aðilar hafi vitað að verðmæti bílsins myndi aldrei duga fyrir skuldinni og því þurfti fasteignareiganda sem ábyrgðarmann og skilmála í samningi um að vörslusvipta mætti ökutæki án dóms og laga. Þinglýsing hefði veitt kaupleigutaka aukinn rétt en ástæðan sem gefin var fyrir því að samningum var ekki þinglýst, var sú að ekki þyrfti að greiða stimpilgjöld. Einnig er athyglisverð sú staðreynd að lánasamsetning allra fjármögnunarfyrirtækjanna frá lokum árs 2006 og allt árið 2007 var nær undantekningalaust bundin við gengi japanska jensins (JPY) og svissneska frankans (CHF). Þetta voru áhættusömustu gjaldmiðlarnir og mest notaðir í vaxtamunaviðskiptum (e. carry trade) um heim allan af bröskurum til að fjárfesta í hávaxtagjaldmiðlum eða öðru sem bar hærri vexti ( t.d. íslensk jöklabréf.)

Allt frá árinu 2006 áttu íslensku bankarnir í erfiðleikum með að endurfjármagna sig á erlendum mörkuðum og alþjóðleg fjármálakrísa hófst síðan sumarið 2007. Því vissu fyrirtækin að gengi JPY og CHF myndi hækka mest gagnvart hávaxtagjaldmiðlum, þar á meðal íslensku krónunni. Þessu mætti líkja við að selja almenningi hlutabréf þar sem seljandi, ólíkt kaupanda, hafði upplýsingar um að gengi hlutabréfanna myndi hríðfalla innan skamms (og jafnvel að seljandi myndi taka stöðu gegn hlutabréfunum).

Þess má einnig geta að myntkörfurnar eru samsett „mynt" þar sem erlenda myntin sem sterkust er hverju sinni gagnvart krónunni vegur ávallt hlutfallslega þyngst í körfunni og er því skuldaranum alltaf eins óhagstæð og hún getur verið. Á samningum var látið líta út fyrir að lánþegi væri að fá ákveðin prósentuhlutföll í erlendum gjaldmiðlum en í raun var um að ræða gervigjaldmiðil (mynteiningar) með kaup- og sölugengi.

Eins og áður er getið eru leigusamningarnir óuppsegjanlegir og ef leigutaki getur ekki eða vill ekki greiða meira af láninu fer fram vörslusvipting framkvæmd af handrukkurum (sem einnig taka að sér að hóta skuldurum og rukka fyrir hönd fyrirtækjanna) og síðan uppgjör. Verðmæti bílsins er vanmetið og dregið frá höfuðstóli lánsins og ímynduðum viðgerða- og varahlutakostnaði bætt ofan á. Sem sagt, ofan á stökkbreyttan höfuðstól ólögmæta lánsins er bætt ímynduðum kostnaði til að svíkja enn meira fé af lánþegum og/eða ábyrgðarmönnum þeirra.

Í úttekt Seðlabanka Íslands frá því í apríl sl. er talað um að vanda þúsunda heimila megi rekja til bílalána. Þetta er brenglað og varasamt viðhorf og ber vott um máttleysi gagnvart siðlausum fjámálamönnum. Heimilin skulda ekki þessar fjárhæðir. Um er að ræða skipulögð fjársvik og á að meðhöndla sem slík. Það eru fjármögnunarfyrirtækin sem skulda heimilunum verulegar fjárhæðir í skaðabætur. Þau vissu hvað þau voru að gera og vissu einnig að ólögmætt væri að lána íslenskar kr. með bindingu við erlenda gjaldmiðla sbr. bréf framkvæmdastjóra Samtaka fjármálafyrirtækja frá 24. apríl 2001 til efnahags-og viðskiptanefndar Alþingis þar sem hann útskýrir fyrir nefndinni að bannað sé að tengja lán í íslenskum kr. við erlenda mynt. Eins er líklegt að fyrirtækin skuldi hinum almenna skattborgara fé þar sem a.m.k. Avant og SP Fjármögnun „gleymdu" að gefa út þúsundir sölureikninga vegna bifreiða sem þau seldu á kaupleigu. Reikningarnir áttu að vera fylgiskjal með samningi sbr. lið V í SP samningum og lið IV í Avant-samningum.

Í uppgjörum eru lánþegar einnig rukkaðir um virðisaukaskatt ofan á ímyndaðan viðgerða- og varahlutakostnað. Á bak við þessar fjárhæðir eru engir reikningar og því ólíklegt að þessum skatti sem innheimtur hefur verið af lánþegum hafi verið skilað til Skattsins.

(Birt í Morgunblaðinu 8.júní 2010)

Gengistryggingin dæmd óheimil

Má þá alltaf reyna að brjóta lögin?

„Eyvindur segir að algert brottfall verðtryggingar geti varla talist sanngjarnt í garð lánveitanda og því hljóti ákvæði greinarinnar að koma til skoðunar."

Má maður þá alltaf reyna að hagnast á ólögmætan hátt og ef það fattast (að lánin voru ekki erlend í alvörunni) að þá fær maður a.m.k  löglegan hagnað í staðinn?

Reyndar alveg galið að tala um sanngirni í þessu sambandi, fyrirtækin lugu því að neytendum að lánin væru  í erlendri mynt og er það þá ósanngjarnt að þau tapi? Nei, það er einmitt sanngjarnt að þau tapi gífurlega og eins að stjórnendum og/eða þeim sem bera ábyrgð á lögbrotinu verði refsað.

Lélegir og óheiðarlegir bissnessmenn tapa alltaf að lokum, þeir sjá til þess sjálfir.

Avant var þar að auki með 7-8% vexti á lán í „jenum" og „frönkum."! 

 

Lán mögulega áfram verðtryggð

Páll Þorsteinsson dómari!

Sami dómarinn og dæmdi SP-Fjármögnun, dótturfyrirtæki Landsbankans, í vil.  Dómarinn segir „Fallist er á með stefnanda að krafa um greiðslu í sama gjaldmiðli og samið var um sé ekki ólögmæt." 

Þarna kemst dómarinn hjá því að fjalla um gengistryggingu og lög um vexti og verðbætur nr. 38/2001. En hvergi segir hann að lánað hafa verið í þessum gjaldmiðlum, heldur samið um.

Hér er dómurinn.

Gert að greiða kúlulán

Bílalánin - skipulögð svik

Eins og fram kemur í rannsóknarskýrslu Alþingis hófu stjórnendur íslensku bankanna að flytja gengisáhættu frá bönkunum yfir á lántakendur u.þ.b. tveimur árum fyrir bankahrun vegna mikilla skulda bankanna í erlendri mynt. Þetta var gert með aukinni lánveitingu til almennings í „erlendri" mynt. Á þessum tíma, þ.e. þegar ljóst var að bankarnir voru komnir í veruleg vandræði vegna mikilla erlendra skulda voru fjármögnunarfyrirtækin (sem voru í eigu bankanna, Exista og Sjóvá) á fullu að markaðssetja bílakaupleigusamninga í „erlendri" mynt sem voru óuppsegjanlegir af hálfu leigutaka. Það er sérstaklega tekið fram í smáa letrinu að leigusamningarnir (eru ýmist lána- eða leigusamningar, eftir því hvað hentar fyrirtækjunum betur hverju sinni, e.k. lánaleigusamningar) séu óuppsegjanlegir og að vörslusvipta megi ökutæki án atbeina sýslumanns, nokkuð sem afar fáir lögmenn vilja meina að standist lög.

Einnig kemur fram í smáa letrinu að fyrirtækin hafi óskoraðan aðgang að heimili og starfsstöð leigutaka. Kaupleigusamningunum er ekki þinglýst og því er lánið ekki með veði í bifreiðinni heldur eru lántakendur í sjálfskuldarábyrgð. Þeir sem ekki voru fasteignaeigendur þurftu nánast undantekningalaust ábyrgðarmann sem var fasteignareigandi.

Þegar þessi atriði eru skoðuð er allt sem bendir til þess að stjórnendur fjármögnunarfyrirtækjanna og/eða tengdir aðilar hafi vitað að verðmæti bílsins myndi aldrei duga fyrir skuldinni og því þurfti fasteignareiganda sem ábyrgðarmann og skilmála í samningi um að vörslusvipta mætti ökutæki án dóms og laga. Þinglýsing hefði veitt kaupleigutaka aukinn rétt en ástæðan sem gefin var fyrir því að samningum var ekki þinglýst, var sú að ekki þyrfti að greiða stimpilgjöld. Einnig er athyglisverð sú staðreynd að lánasamsetning allra fjármögnunarfyrirtækjanna frá lokum árs 2006 og allt árið 2007 var nær undantekningalaust bundin við gengi japanska jensins (JPY) og svissneska frankans (CHF). Þetta voru áhættusömustu gjaldmiðlarnir og mest notaðir í vaxtamunaviðskiptum (e. carry trade) um heim allan af bröskurum til að fjárfesta í hávaxtagjaldmiðlum eða öðru sem bar hærri vexti ( t.d. íslensk jöklabréf.)

Allt frá árinu 2006 áttu íslensku bankarnir í erfiðleikum með að endurfjármagna sig á erlendum mörkuðum og alþjóðleg fjármálakrísa hófst síðan sumarið 2007. Því vissu fyrirtækin að gengi JPY og CHF myndi hækka mest gagnvart hávaxtagjaldmiðlum, þar á meðal íslensku krónunni. Þessu mætti líkja við að selja almenningi hlutabréf þar sem seljandi, ólíkt kaupanda, hafði upplýsingar um að gengi hlutabréfanna myndi hríðfalla innan skamms (og jafnvel að seljandi myndi taka stöðu gegn hlutabréfunum).

Þess má einnig geta að myntkörfurnar eru samsett „mynt" þar sem erlenda myntin sem sterkust er hverju sinni gagnvart krónunni vegur ávallt hlutfallslega þyngst í körfunni og er því skuldaranum alltaf eins óhagstæð og hún getur verið. Á samningum var látið líta út fyrir að lánþegi væri að fá ákveðin prósentuhlutföll í erlendum gjaldmiðlum en í raun var um að ræða gervigjaldmiðil (mynteiningar) með kaup- og sölugengi.

Eins og áður er getið eru leigusamningarnir óuppsegjanlegir og ef leigutaki getur ekki eða vill ekki greiða meira af láninu fer fram vörslusvipting framkvæmd af handrukkurum (sem einnig taka að sér að hóta skuldurum og rukka fyrir hönd fyrirtækjanna) og síðan uppgjör. Verðmæti bílsins er vanmetið og dregið frá höfuðstóli lánsins og ímynduðum viðgerða- og varahlutakostnaði bætt ofan á. Sem sagt, ofan á stökkbreyttan höfuðstól ólögmæta lánsins er bætt ímynduðum kostnaði til að svíkja enn meira fé af lánþegum og/eða ábyrgðarmönnum þeirra.

Í úttekt Seðlabanka Íslands frá því í apríl sl. er talað um að vanda þúsunda heimila megi rekja til bílalána. Þetta er brenglað og varasamt viðhorf og ber vott um máttleysi gagnvart siðlausum fjámálamönnum. Heimilin skulda ekki þessar fjárhæðir. Um er að ræða skipulögð fjársvik og á að meðhöndla sem slík. Það eru fjármögnunarfyrirtækin sem skulda heimilunum verulegar fjárhæðir í skaðabætur. Þau vissu hvað þau voru að gera og vissu einnig að ólögmætt væri að lána íslenskar kr. með bindingu við erlenda gjaldmiðla sbr. bréf framkvæmdastjóra Samtaka fjármálafyrirtækja frá 24. apríl 2001 til efnahags-og viðskiptanefndar Alþingis þar sem hann útskýrir fyrir nefndinni að bannað sé að tengja lán í íslenskum kr. við erlenda mynt. Eins er líklegt að fyrirtækin skuldi hinum almenna skattborgara fé þar sem a.m.k. Avant og SP Fjármögnun „gleymdu" að gefa út þúsundir sölureikninga vegna bifreiða sem þau seldu á kaupleigu. Reikningarnir áttu að vera fylgiskjal með samningi sbr. lið V í SP samningum og lið IV í Avant-samningum.

Í uppgjörum eru lánþegar einnig rukkaðir um virðisaukaskatt ofan á ímyndaðan viðgerða- og varahlutakostnað. Á bak við þessar fjárhæðir eru engir reikningar og því ólíklegt að þessum skatti sem innheimtur hefur verið af lánþegum hafi verið skilað til Skattsins.

(Birt í Morgunblaðinu 8.júní 2010)

Þessi reiknar dæmið til fulls

Sjá útreikninga á láni: http://kaupfelag.blog.is/blog/kaupfelag/entry/1062689/

Og lánið er EKKI í erlendri mynt, annars væri ekki tilgreint á samningum að lánið væri gengistryggt.

2,2 milljónir fara í 1,4 milljónir

Lánin eru ólögleg!

Það er ábyrgðarleysi að borga af ólöglegum lánum. Bankar og fjármálafyrirtæki vissu alltaf að ekki mátti binda lán í ísl. kr. við gengi erlendra gjaldmiðla sbr. bréf framkvæmdastjóra Samtaka fjármálafyrirtækja frá apríl 2001. Lánin eru ekki í erlendri mynt, enda hafa fjármögnunarfyrirtækin ekki getað sýnt neinar kvittanir fyrir gjaldeyrisviðskiptum.

Og hvernig er þetta með virðisaukaskattinn, skuldið þið hjá SP og Avant ekki skattborgurum þessa lands?  http://www.svipan.is/?p=6752

 

 

Gagnrýna Samtök lánþega harðlega