Erlendur Magnússon

Erlendur Magnússon sérfræðingur ritar grein í Morgunblaðið í dag, „Ekkert þak á vöxtum."

og segir m.a:.

„Millibankavextir miðast ávallt við tiltekinn gjaldmiðil

Það er viðskiptaregla um heim allan þegar menn breyta höfuðstól láns sem ber millibankavexti úr einum gjaldmiðli í annan þá eru vextir ávallt reiknaðir miðað við millibankavexti nýs gjaldmiðils. Vextir í einum gjaldmiðli bera aldrei millibankavexti annars gjaldmiðils. Komist íslenskur dómstóll að niðurstöðu um að lán í íslenskum krónum skuli bera millibankavexti í öðrum gjaldmiðli, þá dæmir hann íslensk lög og íslenska dómstóla úr leik í öllum alþjóðaviðskiptum næstu áratugina."

Athugasemd: Það er ekki verið að breyta höfuðstólnum úr einum gjaldmiðli yfir í annan. Hann er og hefur alltaf verið í íslenskum krónum en lánveitandinn blekkti aftur á móti lántakendur; sagði, kynnti og auglýsti lánin sem: „lán í erlendri mynt" eða „erlend lán." Hæstiréttur komst að þeirri niðurstöðu að lánið væri ekki í erlendri mynt eins og lögmaður Lýsingar og SP Fjármögnunar hélt fram fyrir rétti heldur væri lánið í íslenskum krónum. Lánveitendur buðu einfaldlega upp á lán í íslenskum krónum (sagt vera erlent) sem tóku mið af millibankavöxtum annarra gjaldmiðla.
Þess má geta að vextir hjá Avant á lánum sem bundin voru við jen og franka voru komnir í 8-9%, og því í engum takti við millibankavexti þeirra gjaldmiðla. SP Fjármögnun gerði það sama, hækkaði álagið sem þó átti að vera fast skv. samningnum (eða ekki neitt eins og t.d. á mínum SP samningi frá 2005, texta um vaxtaálag vantaði inn í eldri samninga SP, 2005 og ca. fyrstu 4 mánuði 2006 og því eiga þeir lántakendur rétt á endurgreiðslu og skaðabótum).
Lánveitendur reiknuðu þó ávallt íslenska dráttarvexti ofan á „erlendu" lánin. Er það almenn viðskiptaregla?

Hér er restin af grein hans:

„Lögmaður lántaka í vaxtamáli Lýsingar segir fyrir Hæstarétti að lántaki hefði aldrei keypt bíl á láni sem bar 16-21% vexti. Það er undarleg fullyrðing, því með því að taka lán bundið LIBOR-vöxtum skuldbatt lántaki sig til þess að greiða breytilega vexti sama hverjir þeir yrðu á lánstímanum, þar með ef þeir færu upp í 21% á lánstímanum eða jafnvel hærra. Þegar menn taka lán sem bera LIBOR-vexti eða aðra millibankavexti, að viðbættu álagi, þá skuldbinda þeir sig til þess að greiða viðkomandi vexti sama hvernig sem millibankavextir þróast á lánstímanum. Það er aðeins álagið sem er fast í umsaminn tíma; millibankavextirnir breytast frá einu vaxtatímabili til annars. Hversu háir millibankavextirnir geta orðið á samningstímanum veit enginn fyrirfram.

Sem dæmi þá hafa LIBOR-vextir í dollurum hæst farið yfir 19% og LIBOR-vextir í pundum voru um langt skeið 15% fyrir um tveimur áratugum. Það er ekkert sem segir að þeir geti ekki orðið hærri í framtíðinni. Millibankavextir undir 1% í evrum, pundum og dollurum þekktust ekki fyrr en á síðasta ársfjórðungi 2008 og áttu rætur að tekja til viðbragða seðlabanka um heim allan til að koma í veg fyrir hrun alþjóðahagkerfisins."

Athugasemd: Hvað með lágvaxtagjaldmiðlana, japönsk jen og svissneska franka, en lán í íslenskum kr. bundin við þá gjaldmiðla voru langalgengust síðustu 2 ár fyrir hrun.